Uważa się, że masaże przywędrowały do Japonii ok. 1000 roku p.n.e. wraz z mnichami buddyjskimi, którzy studiowali w Chinach. Dopiero w VIII w. n.e. rozwinęła się jednak pierwsza oryginalna technika japońska zwana „Tui Na”, co w dosłownym przekładzie oznacza: pchnąć, podnieść i ścisnąć.  

Wcześniej jednak, bo już w XIV w. japoński lekarz Akashi Kan Ichi rozwinął swoją własną wersję „Tui Na”, która wpisała się do historii pod nazwą Anma i w najprostszym ujęciu polega na aplikowaniu ucisku przy jednoczesnym pocieraniu skóry. Anma wykorzystywana jest po dziś dzień jako praktyka terapeutyczna, ale w XV w. na fali zainteresowania korzyściami płynącymi z ludzkiego dotyku wyodrębniła się oddzielna gałąź masażu skupiona przede wszystkim na poprawie wyglądu i przeciwdziałaniu upływowi czasu. Legenda głosi, że w 1472 r. na południe od góry Fidżi odbył się wielki konkurs masażu, w czasie którego dwóch mistrzów Anma przez długiego miesiące rywalizowało ze sobą, skupiając się m.in. na masażu twarzy. Z dorobku obu powstał system KOBIDO, który dziś zarejestrowany jest jako nazwa handlowa i wymaga specjalistycznego szkolenia oraz koncesji masażystów, aby mógł być oferowany pod tą właśnie nazwą.